Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 r. w Warszawie przy ul. Koszykowej W miesiąc później, 4 lipca, został ochrzczony w Kościele p. w. Św. Aleksandra na Placu Trzech Krzyży. Równo 33 lata później, 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie.

Jako dziecko mieszkał na ulicy Elektoralnej. Na wakacje wyjeżdżał do Milanówka pod Warszawą i do Druchowa koło Płocka. Większych przyjęć nie lubił. Jego ulubione książki dzieciństwa to: ,,Baśnie Andersena” i ,,Tajemniczy ogród”. Uczęszczał do Publicznej Szkoły Powszechnej na Elektoralnej, a potem do Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Czackiego przy ulicy Kapucyńskiej. Obie spłonęły w czasie wojny. Matematyki nie lubił. Grał w szkolnych przedstawieniach. Będąc gimnazjalistą, pracował w czasopiśmie ,,Kuźnia Młodych”. Został wychowany w kulcie Józefa Piłsudskiego. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim pod okiem słynnych profesorów: Wacława Borowego, Juliana Krzyżanowskiego, Zofii Szmydtowej, Stanisława Szobera i Władysława Tatarkiewicza. W czasie wojny nie był żołnierzem, ale działał w konspiracji za sprawą swego szwagra Mieczysława Truszkowskiego, męża starszej siostry Haliny. Przewoził listy i paczki z bronią, pieniędzmi czy gazetami. Przeżycia związane z powstaniem warszawskim przesądziły o wstąpieniu po wojnie do Warszawskiego Metropolitalnego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela na Krakowskim Przedmieściu. Po 3 latach skończył naukę i został księdzem wikarym w Żbikowie koło Pruszkowa pod opieką proboszcza księdza kanonika Franciszka Dyżewskiego. Uczył wtedy w dwóch szkołach. W Pruszkowie zetknął się z dziećmi niepełnosprawnymi. . Ze Żbikowa trafił do Warszawy - na Zoliborz do Św. Stanisława Kostki. Uczył wtedy w kilku szkołach, m.in. w Laskach i Seminarium Duchownym w Warszawie, w którym kiedyś się uczył. Potem przez rok była parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie. Potem parafia Wszystkich Świętych przy Placu Grzybowskim (prefekt rezydent). Od 1959 r. był rektorem. Karola Wojtyłę poznał w 1956 r. W 1965 r. asystował biskupowi Wojtyle we Mszy św. U Wizytek podczas ślubu. Wiersze pisał już jako gimnazjalista, ale dorosły debiut nastąpił w 1946 r. w Tygodniku Powszechnym. Potem, od 1959 r., wiersze księdza zaczęło drukować wydawnictwo ,,Pallottinum”. Następnie „Znak” i Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza. Prawdziwym przełomem był dopiero rok 1980. Wiersze pisał głównie latem, wyjeżdżając do sióstr Szarytek do Głoskowa koło Piaseczna bądź do Loretto nad Liwcem koło Wyszkowa, gdzie jest zgromadzenie sióstr Matki Bożej Loretańskiej. Chętnie gościł też w Lipkowie na skraju Puszczy Kampinowskiej.

oprac. Iwona Jaworska