GODZINY PRACY PEDAGOGÓW I PSYCHOLOGA 

ROK SZKOLNY 2024/2025

Sylwia Książek – pedagog

 

Marzena Dybiec – pedagog

 

Agnieszka Geras – psycholog

 

 

Jak wesprzeć dziecko w szkolnej rzeczywistości?

 

1. Rozmawiaj z dzieckiem codziennie! Poświęć, choć kilkanaście minut,

na rozmowę o przeżywanych emocjach i o tym, co wydarzyło się

w ciągu dnia.

 

TEGO UNIKAJ!

Nie ograniczaj się do zdawkowego pytania "Jak w szkole?". Najprawdopodobniej usłyszysz bowiem równie zdawkowe "ok", "dobrze". Skupiaj się nie tylko

na nauce, ale także relacjach z rówieśnikami. Podczas rozmowy pomocne okażą się pytania otwarte, np. "Co miłego spotkało Cię dziś w szkole?" lub "Jestem ciekawa,

co dzisiaj działo się w szkole. Może mi o tym opowiesz?"...

 

2. Okazuj dziecku bezwarunkową miłość. Dawaj do zrozumienia, że wierzysz          w jego możliwości, jednocześnie dając przestrzeń do popełniania błędów. Twoja pociecha powinna mieć poczucie, że niezależnie od uzyskiwanych wyników             w nauce, Twoja miłość jest niezmienna.

 

TEGO UNIKAJ!

Nie skupiaj się na efektach, doceniaj wysiłek i pracę, którą dziecko podjęło.

Wspieraj je w nauce i zdobywaniu nowych umiejętności.

 

3. Nie lekceważ problemów i emocji dziecka. Okazuj mu zrozumienie, wspieraj

w przeżywaniu trudnych emocji.

 

TEGO UNIKAJ!

Nie używaj sformułowań "Nie płacz!", "To nie koniec świata!", "Przecież nic się nie stało!"... Zamiast tego powiedz: "Rozumiem, że jest ci przykro. Wiem, ile wysiłku cię

to kosztowało. Chcesz o tym ze mną porozmawiać?".

 

4. Wspieraj samodzielność dziecka, rozmawiaj o jego oczekiwaniach i potrzebach. Pozwól mu na podejmowanie decyzji, stwarzaj sytuacje, w których to dziecko zdecyduje o wyborze ubrania, tego, co ma ochotę zjeść na śniadanie, w jakich zajęciach pozalekcyjnych chce uczestniczyć (zgodnie z jego, nie Twoimi, zainteresowaniami).

 

TEGO UNIKAJ!

Przekonanie, że jako rodzic najlepiej wiesz, co potrzeba Twojemu dziecku, nie pozwala mu rozwijać skrzydeł. Jeżeli więc przeraża Cię wizja całkowitej swobody

w podejmowaniu niektórych decyzji, szczególnie w przypadku młodszych pociech, bo oczami wyobraźni widzisz już, że Twoje dziecko chciałoby w środku zimy pójść do szkoły w krótkich spodenkach, a na śniadanie jeść tylko kanapki z Nutellą, dobrym pomysłem jest umożliwienie dziecku wyboru pomiędzy Twoimi propozycjami.

 

5. Przygotuj wraz z dzieckiem plan dnia dostosowany do rozkładu lekcji i zajęć pozalekcyjnych. Uwzględnij w nim czas na naukę, obowiązki, ale także odpoczynek i czas wolny.

 

TEGO UNIKAJ!

Choć ustalenie dziennego rytmu jest niezwykle istotne, nie tylko w kontekście organizacji życia całej rodziny, ale przede wszystkim, budowania poczucia bezpieczeństwa, warto pamiętać o umiarze.

Nie przesadzaj z ilością obowiązków i zajęć pozalekcyjnych. Może to sprawić, że dziecko poczuje się przeciążone, zmęczone i zniechęcone do podejmowania nowych aktywności.

 

6. Bądź na bieżąco. Bierz udział w zebraniach dla rodziców, utrzymuj kontakt            z wychowawcą klasy, nauczycielami, w razie potrzeby, także szkolnymi specjalistami (pedagogiem, logopedą). Wasza współpraca z pewnością przyniesie wymierne korzyści i wsparcie dla Twojego dziecka w codziennych wyzwaniach.

 

TEGO UNIKAJ!

Pamiętaj, że pedagodzy, psycholog są po to, by wspierać Ciebie i Twoje dziecko w pokonywaniu trudności, a nie oceniać. Jeżeli mówią o tym, co ich niepokoi, wcale nie próbują Ci udowodnić, że jesteś złym rodzicem (bo nie jesteś!). Kierując się jednak uczuciami, możesz nie dostrzegać tego, co widzą inni. Poza tym, sytuacje, w których zachowania dziecka w domu i szkole są różne, wcale nie należą do rzadkości...

 

 

 

 Niech ten nowy rok szkolny będzie dla Waszych dzieci owocnym czasem, pełnym radości i satysfakcji ze zdobywania nowych umiejętności!

A Wam życzymy dużo pozytywnej energii i siły do tego,

by móc towarzyszyć im w tym każdego dnia!

 

 

Jak pomóc dziecku z deficytami w koncentracji uwagi?

Koncentracja uwagi to umiejętność skupienia się na konkretnej rzeczy lub czynności. Dzieci, które mają deficyty w koncentracji uwagi często nie reagują na polecenia, nie mogą na dłużej usiedzieć w jednym miejscu. Mimo prawidłowego rozwoju umysłowego, mają trudności z dłuższą koncentracją uwagi i z tego powodu nie odnoszą sukcesów w nauce.

Co można zrobić, aby pomóc dziecku z deficytami koncentracji uwagi?

1. Odżywianie - dbałość o regularne spożywanie różnorodnych posiłków oraz picie wody. Dieta ma być bogata w warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste. Większość badań wskazuje na negatywny wpływ niektórych potraw i zawartych w nich składników, na zakłócone zachowanie dziecka z zaburzeniami uwagi. Wśród najczęściej wymienianych znajdują się: cukier, pochodne kakao, czekolada, coca-cola, słodycze, a także wszelkie produkty, które są sztucznie barwione i zawierają wiele konserwantów. 
2. Aktywność fizyczna -  Dzieci powinny  przebywać na powietrzu, bawić się, ćwiczyć i pokonywać naturalne przeszkody. Najprostsza gimnastyka, zawsze przy otwartym oknie lub na świeżym powietrzu, dotlenia mózg i dlatego korzystnie wpływa na wykonywanie zadań i czynności wymagających skupienia uwagi.
3. Sen - powinien być regularny sen, o stałych porach. To dzięki niemu następuje regeneracja sił.
4. Dbałość o otoczenie - Podczas zajęć, ćwiczeń, odrabiania lekcji, wykonywania różnych czynności należy unikać na biurku lub w innym miejscu pracy niepotrzebnych rzeczy, które mogą przyczyniać się do rozpraszania uwagi.
5. Ograniczenie bodźców przyczyniających się do zaburzania koncentracji, takich jak głośna muzyka, telewizor, radio, tablet, telefon.
6. Właściwe oświetlenie i optymalna temperatura.
7. Przerwy podczas zajęć.
8. Ograniczenie czasu spędzanego w ciągu dnia przed ekranem komputera, tabletu czy telefonu. Korzystanie z tych urządzeń sprawia, że zaczynamy być mniej uważni w czasie innych czynności.

 

Bibliografia:

Jaglarz A., Ćwiczę koncentrację, Wydawnictwo WiR, Kraków 2006.

Janiszewska B., Uwaga. Wspomaganie koncentracji i nie tylko. Ćwiczenia i zabawy dla dzieci od 4 do 9 lat, Wydawnictwo Seventh Sea, Warszawa 2007.

Jurek A., Skoncentruj się, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2005.